Bilthoven 18 november 2007
Aan het bestuur van de Stichting Praagse Lente, aan vrienden en belangstellenden,
Lieve vrienden,
Het was een hele belevenis om nu met een team naar Praag te gaan: Janna Beek, Ineke en Eddy de Pender, Hans de Weerd, Nanne en ik (allen teamleden van Toerusting Pastorale Zorg). We waren verschillende keren vooraf als team bij elkaar gekomen en hadden over de conferentie gesproken en ervoor gebeden. De verschillende woorden en beelden die we ontvingen gaven ook richting aan mijn inleidingen. Dat werkt toch wel anders dan wanneer je het meeste alleen moet doen. Je kunt samen overleggen en wordt echt gedragen door het gebed en de betrokkenheid van het team. Het werk in Praag breidt zich snel uit en dat vraagt ook om meer teamwerk.
Ik wil iedereen bedanken voor de vele verschillende manieren waarop jullie meeleven met en betrokken zijn bij dit werk in Praag. Jullie maken ook deel uit van het werk daar door jullie interesse, bemoediging, gebeden, giften, mailtjes, bestuurlijke taken, etc.
Voorbereiding op de conferentie
Nanne en ik vertrokken maandag 15 oktober naar Praag om tijd te hebben nog het een en ander door te spreken met Karel en Yvona Taschner, die verantwoordelijk waren voor de pastorale trainingsavonden op woensdag 17 en donderdag 18 oktober. Ze kwamen naar ons Hotel Diana, wat een heel prettig klein hotel bleek te zijn, dichtbij metrostation Rajska Zahrada (wat Paradijs betekent).
De volgende morgen gingen Nanne en ik samen met hen naar het kantoor van KMS om met Lubomir Ondrasek, de organisator van de conferentie, verder overleg te hebben. (KMS staat voor Christian Mission Society, die, in samenwerking met ETS (Evangelical Theological Seminary), deze conferentie organiseerde. Het was ook voor hem een grote conferentie: 230 ingeschreven deelnemers. Het was heel plezierig met hem samen te werken en alles was prima geregeld. Wel leerde ik dat er veel kan, maar dat ik wel alles moet vragen. Vorig jaar verdween bv de muziekgroep ’s morgens nadat ze gespeeld hadden om ‘s middags weer terug te komen. Nu vroeg ik of ze de hele conferentie zouden kunnen blijven en natuurlijk kon dat, maar ik moest het wel vragen, terwijl het in Nederland vanzelfsprekend is dat ze blijven en meewerken. Zo leerde ik ook om te vragen om een goede teamruimte voor het pastorale team en die kregen we nu ook! De zaal bleek sinds het vorige jaar helemaal te zijn vernieuwd en was nu prima! De powerpoint-presentatie zag er goed uit en ze hadden een prachtig programmaboekje voor iedere deelnemer gemaakt. De grote foto van ‘It is finished’ (die ik van Martin Tensen had gekregen en naar hen had gestuurd) was als omslag gebruikt, met daarin een klein boekje met een aantal artikelen en de nodige informatie. Kortom, alles was goed voorbereid.
Om 14.40 uur arriveerden Eddy, Ineke en Janna; Karel en Nanne haalden hen van het vliegveld en brachten hen naar hotel Diana. Voor deze eerste dag hadden we een feestelijk programma: eerst samen eten met Karel en Yvona erbij en daarna naar een ballet op muziek van La Traviata van Verdi. Het bleek een prima manier om vertrouwd te worden met elkaar en te landen in Praag. Het was ook onze enige vrije avond want alle andere avonden was er pastorale training of de conferentie.
Wel was er woensdag en donderdag overdag tijd om wat van Praag te zien en vertelde Karel Taschner ons veel over de geschiedenis van Tsjechie en Praag. En natuurlijk gaf hij een rondleiding door de ETS en vertelde hoe hij 10 jaar geleden visie had voor een ETS en hoe hij het geld hiervoor bij elkaar heeft gebeden én er hard voor heeft gewerkt.
De pastorale trainingsavonden in de ETS op 17 en 18 oktober van 18.00-21.00 uur.
Er komen 50 geïnteresseerden op de eerste avond en op de tweede avond komt er nog een groep studenten bij. Iedereen ontvangt een map met instructies over genezend gebed in het tsjechisch. Tomas Pavlicek leidt een korte worship en iedereen stelt zich kort voor. Zo zien we dat er mensen komen uit het hele land en ook uit Slowakije. Bemoedigend is het om te horen dat velen eerst zelf genezing hebben ontvangen en nu willen leren om uit te delen. Het is geweldig dat Blanka Machova en Marek Macak weer mijn vertalers zijn, want zij maken prachtig tsjechisch van mijn engels (dat hoor ik van anderen).
Steeds geef ik theorie, bv over hoe je meer in verbondenheid met God kunt leven, gevolgd door een gebed in de groep; daarna laat ik zien hoe ik met iemand zou bidden om dieper verbonden te kunnen zijn met God en om zich meer te kunnen openen voor Zijn liefde (nav Joh 17:25,26); vrijwilligers waren er genoeg. Vervolgens nodigde ik iedereen uit om samen, of in een groepje, dit gebed te bidden op hun manier. Ik was uitnodigend, maar stelde wel dat je vrij was om dit te doen of om alleen maar erbij te zijn. Tenslotte konden mensen iets vertellen of vragen stellen. Mooi was het om te horen dat mensen zich meer gingen realiseren op welke wijze God met ons en in ons wil zijn, bv als vrede, stilte, rust, warmte etc. en dat het zo bemoedigend is dat heel gewone woorden die je bidt anderen zo kunnen raken.
Andere gebeden waar we over spraken of die we deden gingen over: zegenen, besef van zijn, genezing van herinneringen, reiniging van je voorstellingsvermogen en van negatieve woorden, besef van zijn, schuldbelijdenis en vergeving, genezing van de wil.
Indrukwekkend vond ik de reakties op het gebed om reiniging van het voorstellingsvermogen; men werd uitgenodigd om naar het kruis te kijken en nare, pijnlijke of beschamende beelden/ woorden aan Jezus te geven en los te laten. Mensen gaven beschrijvingen van wat er met hen gebeurde, bv iemand zei: ‘Ik zag een zwarte bal uit me gaan en er kwam licht bij en het zwarte verdween.’ Een ander: ‘Iets zwaars verliet mij en het loste op.’
Aan het einde van de 2e avond (Hans was er toen ook bij) nodigde ik iedereen uit om een zegen te ontvangen. De mensen die mee wilden werken in het pastorale team in de conferentie, als werker of als vertaler voor de nederlandse teamleden, kwamen naar voren voor een zegen. Ik was blij dat er 6 vertalers kwamen en 28 werkers want zo hadden we, met ons erbij, voor de conferentie een pastoraal team van 40 personen! Maar ik was ook blij met de anderen die gekomen waren en die weer gaan uitdelen van wat ze ontvangen hebben op hun eigen plek; zij ontvingen ook een zegen.
Alle werkers ontvangen weer een mooi flesje met olie, wat ze kunnen gebruiken bij het zegenen. Ook is het een hele geruststelling voor hen dat ze op de conferentie kunnen kiezen: óf voor anderen bidden óf zelf ontvangen (dan even je badge afdoen).
Start van de conferentie op vrijdag 19 oktober (18.00 – 21.00 uur)
Vrijdagavond om 18.00 uur begint de conferentie en het is een verrassing dat 230 deelnemers zich ingeschreven hebben; de grootste afstand legde de groep van 10 personen af die uit het oosten van Slowakije kwam, nl uit Kosice. Als pastoraal team hebben we van 17.15 – 17.45 nog een voorbereiding in een aparte zaal; zo ontvangen de teamleden nog verdere instructies en bidden we samen voor de avond en bidden we voor ieder persoonlijk om een zegen.
Na een hartelijk welkom en lofprijzing/aanbidding olv een goede muziekgroep volgt de eerste inleiding van deze avond over: ‘Komen in de aanwezigheid van Gods Vaderliefde en hoe Hij ons accepteert zoals we nu zijn.’ Ik gebruik hierbij ook allerlei afbeeldingen mbv powerpoint en dat spreekt mensen aan, merk ik.
Een leuk moment was toen ik, tijdens mijn verhaal over hoe ik in Praag aan het werk was gekomen, spontaan het lied zong: ‘U zal ik loven Heer’ dat ik in 1982 in een kerk in Praag had gezongen en wat zoveel in gang had gezet. Spontaan begonnen de mensen te klappen en dat was zo onverwachts.
Als ik een uitnodiging doe om op te staan wanneer je moeite hebt om jezelf te accepteren en van jezelf te houden, staat bijna iedereen op. Ik leid de gebeden vanaf het podium en de mensen kunnen zelf naar de teamleden gaan die in de zijpaden staan. In de pauzes bid ik zelf ook met mensen. Ik ben er van onder de indruk dat zoveel mensen zichzelf afwijzen als ze bv iets verkeerds doen of zeggen, ipv zichzelf te troosten en te bemoedigen, want zo is God.
Een heel gebogen man, lopend mbv krukken, vraagt of ik voor hem wil bidden, want hij kan niet meer slapen en het gaat slecht met hem. Volgens artsen was de oorzaak ook dat hij zichzelf verwierp. Hij wilde dat nu aan God belijden en daarvoor vergeving vragen; hij wilde Gods liefde leren ontvangen en zichzelf niet meer zo afwijzen, maar proberen zichzelf moed in te spreken. Zo baden we en het was prachtig om te zien hoe God hem zegende met vreugde. Hij ging ook meer
rechtop staan en lopen en in zijn ogen was wat leven gekomen…een begin van iets nieuws.
Na de pauze spreek ik over: ‘God hoort ons als we Hem roepen (Hij ziet ons en onze pijn raakt Hem) en Hij komt ons te hulp’, nav Psalm 107 en over het verhaal hoe Jezus Petrus tegemoet komt bij de storm op zee en zijn hand pakt (Matttheus 14). Ik gebruik o.a. de afbeelding van het schilderij ‘De Schreeuw’ (dit beeld ontving een teamlid tijdens de voorbereiding). Veel mensen spreekt dit aan en weer is er veel gebed na de inleiding en horen we erge verhalen en bidden we voor mensen. Wat ik me herinner is dat ik intuïtief naar een jonge vrouw ging die gewoon op haar stoel was blijven zitten en maakte even een praatje. Ze zei: ‘Dat u naar mij toekomt; ik was er vast van overtuigd dat niemand mijn schreeuwen hoort of mij ziet en God al helemaal niet.’ Ze vertelt me dat ze geen enkel perpectief meer ziet voor haar leven en zonder hoop is voor de toekomst. Toch is ze gekomen naar deze conferentie. Ik mag voor haar bidden dat God in haar hart een zaadje van hoop en geloof gaat zaaien en dat het in haar zal gaan groeien.
Vervolg van de conferentie op zaterdag 20 oktober (9.00 – 17.30)
We beginnen weer met een bijeenkomst van het pastorale team van 8.15- 8.45 uur. Na het welkom en de lofprijzing/aanbidding olv de muziekgroep, volgt de eerste inleiding over: ‘Besef van zijn’ (Het weten: het is goed dat ik er ben, dat ik besta. Ik heb het legitieme recht er te zijn: bestaans- recht. Er is ruimte voor mij op deze wereld en ik heb mijn eigen plek in deze wereld). Ik ga o.a. in op ps 139: dat we al gezien en geliefd zijn door God in de baarmoeder en dat Hij kan komen met Zijn woorden en Zijn liefde in ons gemis en pijn. In het gebed voor de hele zaal staat weer bijna iedereen op om dit gebed voor besef van zijn te ontvangen en het is heel mooi dat Gods vrede zo intens neerdaalt als ik zing, wat later overgenomen wordt door de muziekgroep. Het pastorale team is de hele pauze nog bezig met bidden, ook voor mensen die al heel jong gescheiden zijn geweest van hun moeder, doordat moeder ziek was, ze lang in de couveuse waren, etc. Er was vaak zo’n leegte in hen en we baden dat Gods liefde zou komen in die leegte en vaak bleek een omarming al zo zegenend voor hen, want je kunt wel praten over liefde maar het is ook nodig dat te laten voelen.
Na de pauze was het thema: ‘De kracht van goede herinneringen en de genezing van pijnlijke herinneringen.’ Ook nu is het weer bizonder om te zien hoe open de mensen zijn om genezing te ontvangen. Ik lees ook een getuigenis voor die ik van iemand ontving om nu te delen; ze vertelt hierin hoe Jezus haar genas tijdens een paar vorige conferenties, door in pijnlijke woorden en herinneringen te komen; hoe ze was veranderd van een vrouw die zichzelf haatte in een vrouw die zichzelf leerde liefhebben en een heel nieuw zelfbeeld kreeg. Een afbeelding gaf weer hoe ze zichzelf nu kon zien. Dit was een heel bemoedigend verhaal.
Ik hoor later van de teamleden dat ze tijdens de gebedstijd erge verhalen hebben gehoord over seksueel misbruik, geweld, pijn, oa door echtscheiding en afwijzing, etc. Steeds baden ze met de mensen en brachten ze hen in Jezus’ troostende en genezende aanwezigheid. Eigenlijk ging het de hele pauze door.
Na de lunch was er nog één inleiding: ‘Genezing van de wil’. Over hoe kostbaar onze wil is en dat we bedoeld zijn om in vrijheid en verbondenheid met Gods goedheid onze eigen keuzes te maken; dat we vaak gebogen zijn naar mensen ipv rechtop te staan. Als ik een uitnodiging doe om te gaan staan als je genezing van de wil nodig hebt, staat iedereen onmiddellijk op. Het raakt me enorm. Wat is er door het communistische systeem veel gebrokenheid veroorzaakt in de wil. Ze hadden niets te willen of te kiezen en het werkt nog steeds dóór. Willen heeft voor hen ook snel te maken met een ander onder druk zetten en ik hoor dat ze het een eye-opener vonden om hun eigen wil met Gods goede wil te verbinden, zodat ze goede keuzes kunnen leren maken in vrijheid.
Het laatste onderdeel van de conferentie is: De viering van Gods liefde. Na een korte inleiding over de kracht van vergeving, konden mensen naar vijf plaatsen gaan en daar verschillende dingen doen:
Ik werd wel geraakt door mensen die mij vroegen: ‘Kom terug bij ons. We willen nog zoveel leren over hoe te leven met God in ons dagelijks leven.’
Dit stimuleert mij wel om dóór te gaan met het werk daar.
Na sluiting van de conferentie was er nog een evaluatie met het pastorale team. Het was zo goed te horen dat ze zich vrij en veilig hadden gevoeld; verschillenden zeiden: ‘We werkten één op één’ en ze bedoelden daarmee dat ze de ene keer zelf om gebed vroegen en bij een volgende gebedstijd voor anderen baden. Ze verbaasden zich erover dat degenen die hen om gebed vroegen vaak dezelfde dingen dóórmaakten die ze zelf hadden meegemaakt zoals: echtscheiding, verlies van een kind, overspel, etc. Ze wilden graag een volgende keer weer meewerken.
’s Avonds aten we als Nederlands team tot besluit van de conferentie samen met het tsjechische organisatieteam. We hadden goed samengewerkt en het bleek bv dat er bijna 500 fotokaarten waren verkocht (die ik had meegenomen) met foto’s mbt relaties tussen vader/moeder/kinderen;
deze kaarten waren speciaal gemaakt voor het werk in Praag.
Zondag 21 oktober
Alweer de laatste dag in Praag voor het grootste deel van het nederlandse team; alleen Nanne en ik blijven nog tem woensdag. We bezoeken met elkaar de kerkdienst van de gezamenlijke kerken in de buurt van ETS. Het is een druk bezochte dienst omdat er ook nog conferentiegangers komen.
Ik spreek over het thema: ‘Van je verbergen voor liefde naar geborgen zijn in Gods liefde.’ Na afloop worden Eddy,Ineke, Hans en Janna met een busje naar het vliegveld gebracht en heb ik nog een aantal gesprekken met mensen. Steeds weer gaat het erover dat mensen angst hebben hun eigen mening te zeggen als die afwijkt van hun vader, moeder, baas, etc, uit angst de ander te kwetsen. Vaak blijkt de waarheid te zijn dat ze zelf erg gekwetst zijn door iemand en ze zich verbergen uit angst gekwetst te worden. Zij hebben zelf zorg en troost nodig; het was goed om hen te troosten en te bidden dat God hen op een nog diepere manier zou troosten en omringen met zijn bescherming. Middenin een gesprek komt Malgorzata (de vrouw wiens getuigenis ik mocht voorlezen) bij ons staan; ze draagt haar twee weken oude zoontje David in haar armen. Vol trots showt ze mij haar zoon en vraagt of ik hem wil zegenen: mooi was dat.
De verdere dag brengen we samen met Yvona door en bespreken samen ook de grootse plannen die Karel met mij deelde tijdens de autoritten. Zo stelde hij de vraag of ik in het voorjaar van 2008 van 12-16 mei een soort conferentie kan geven ism een klein nederlands team voor alle studenten van de ETS die dan in Belec zijn voor een verdiepings/ontmoetingsweek. Het idee is dat ik elke ochtend twee inleidingen zal verzorgen en dat er verder de mogelijkheid geboden zal worden voor persoonlijke gesprekken. Verder vroeg hij mij om een weekend training te geven met een klein nederlands team aan de ruim 40 parttime studenten (leeftijd 25-40jaar) van de ETS over gebedscounseling in ‘Marriage and family’: 2 x 10 uur! En tenslotte om in het najaar in Chomutov een conferentie te houden en dan ook misschien nog iets in Praag.
Maandag 22 oktober
Samen met Yvona bezoek ik de nieuwe jonge directeur van de ETS: Jan Vales in gezelschap van Jana, zijn vrouw en bespreken met hem de plannen van Karel. Hij vindt dat goede ideeën en vraagt mij om in ieder geval in mei samen met enkele andere teamleden de training in Belec te doen die zal gaan over ‘Luisterend Bidden’ en over ‘Gods Tegenwoordigheid Geneest.’ Ik beloof hem al het materiaal dat ik schreef, en dat in het tsjechisch vertaald is, te sturen.
Verder bereid ik mijn praatje voor dat ik zondag beloofd heb op dinsdag te zullen houden voor de studenten van de ETS.
Dinsdag 23 oktober.
’s Morgens spreek ik voor een groep studenten over christen zijn in de praktijk van je dagelijks leven en hoe ik daarin mijn weg ontdekte en hoe ik heel wat te leren had.
Daarna volgt een gesprek met Dana Stankova, de docente familietherapie/familierelaties van de ETS. Zij is de verantwoordelijke voor het weekend over: ‘Marriage en Family’ en wil graag dat ik vooral de praktijk van de gebedscounseling benadruk, want dat willen de studenten leren. Theorie kennen ze genoeg. Als ik naar haar kijk, zie ik dat ze er zó moe uit ziet en ik vraag of ik haar mag zegenen. Ze kruipt in mijn armen als een klein meisje en ik zegen haar met Gods liefde, troost en kracht. Later mailt ze mij dat ze inderdaad heel erg moe was die morgen; dat die avond haar moeder onverwachts overleed en hoe belangrijk het voor haar was dat ze gezegend werd om het allemaal aan te kunnen.
‘s Middags bezoeken Nanne en ik Ivana en haar man, die ziek is. Ivana heeft mij ruim 8 jaar in haar huis ontvangen toen ik in Praag werkte. We nemen haar fijn mee uit ’s avonds samen met Marta die ook ruim 10 jaar voor mij zorgde. Ik werk nu niet meer in hun kerk in het centrum van Praag en zo bedanken wij hen voor de zorg die ze toen voor mij hadden.
Woensdag 24 oktober.
Als laatste aktiviteit staat een gesprek met de uitgever Mirek Hora gepland. Hij vertelt dat er tot nu toe bijna 500 boeken verkocht zijn van ‘Herstel van Identiteit’ en hij hoopt dat de 1500 boeken
die we lieten drukken snel verkocht zullen zijn want dan kunnen daar de vertaalkosten van het boek van Leanne Payne: ‘The Healing Presence’ van betaald worden. Ik mag een voorstel doen voor een cover. Het is een prettig gesprek en hij is ‘in’ om meer boeken uit te geven zoals de boeken van Rita Bennett of ‘Op weg naar heelheid’ van Signa Bodisbaugh. Wel voegt hij eraan toe dat ik dan wel moet blijven komen om de boeken te promoten.
Daarna brengt Tomas Grülich, de predikant van de kerk waar ik zondag sprak, ons naar het vlieg-veld en bespreken we ook alle plannen nog eens met hem en voegt hij er meerdere ideeën aan toe.
Tenslotte
Het is wel een heel lang verslag geworden maar het leek mij waardevol omdat hierin de nieuwe ontwikkelingen van het werk in Praag beschreven worden.
De reakties op de conferentie zijn erg bemoedigend geweest. Ik heb fijne getuigenissen van mensen ontvangen, goede reacties van de organisaties. Het was leuk te horen dat ze zoveel bestellingen kregen voor de CD-opname dat ze het moesten uitbesteden aan een andere organisatie.
We kunnen danken dat alles mbt de conferentie zo goed is verlopen en dat het nederlandse team zo paste in het geheel en zoveel liefde had voor de mensen dáár. Ook kunnen we danken dat we zo’n prettig en niet duur hotel hebben gevonden; we komen daar vast terug! Het is erg fijn geweest om samen met een team te gaan en het ziet ernaar uit dat in ieder geval in het voorjaar ik weer samen met anderen zal gaan. Als laatste punt om voor te danken noem ik de financieën. De kas was zo goed als leeg maar dankzij een collecte op de TPZ-conferentie in november kunnen we weer verder werken.
Gebed is nodig voor de vertaler Honza Sraml die op dit moment niet erg opschiet; de uitgever denkt erover om de samenwerking te beeindigen. Honza is erg goed maar langzaam en hij komt zijn afspraken niet na. Ook Dana heeft ons gebed nodig; haar man is predikant geworden in Nachod, ver van Praag; zij heeft veel werk op de ETS en of ze dat kan blijven doen? En natuurlijk kunnen we bidden voor een goede voortgang van het werk nu het zich zo uitbreidt. We dromen ervan dat er een groep studenten zal zijn vanuit de parttime-opleiding, die zelf weekends zullen gaan organiseren en dat Dana daar een begin mee kan maken en dat ik haar daarbij zal helpen.
Dit was het dan weer!
Wil je meer weten over het werk van de Stichting? Kijk op www.stichtingpraagselente.nl; daar vind je veel info. Giften blijven welkom op postbank 7330158 tnv St. Praagse Lente, Bilthoven. Op de website www.leannepayne.nl vind je info over de Stichting Toerusting Pastorale Zorg.
Hartelijke groeten, Tony Kalma, Tureluurlaan 24, 3722EC Bilthoven; kalma@planet.nl